Κουρουμπλής: Στις 6 Μαΐου ο λαός θα πει στο Βερολίνο «δεν αντέχουμε άλλο»

 

 

Στο ιστορικό και ηρωικό γεγονος της θυσίας 200 πατριωτών στην Καισαριανή, τους οποίους εκτέλεσαν οι Ναζί την 1η Μαΐου του 1944 αναφέρθηκε ο υποψήφιος βουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, Παναγιώτης Κουρουμπλής, μιλώντας στο γερμανικό κανάλι ARD.

«Ημέρα μνήμης η σημερινή, της ηρωικής θυσίας των 200 πατριωτών στην Καισαριανή μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα των ναζί την Πρωτομαγιά του 1944. Ημέρα μνήμης, ιδιαίτερα σε μια περίοδο που η κατάλυση του κοινωνικούς κράτους και των εργασιακών δικαιωμάτων σε Ελλάδα και σε Ευρώπη, η ακραία φτώχεια και ο κοινωνικός αποκλεισμός δημιουργούν συνθήκες εκκόλαψης του αυγού του φιδιού, της άκρας δεξιάς», ανέφερε μεταξύ άλλων ο Π. Κουρουμπλής.

Ο υποψήφιος βουλευτής τόνισε ότι, «Ο ελληνικός λαός αποδεσμευμένος από εμμονές και πολιτικές ταυτίσεις που τον συνέδεαν με τα δύο μεγάλα κόμματα, είναι πλέον αποφασισμένος να στείλει πολιτικό μήνυμα στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο, ένα ισχυρό μήνυμα που θα λέει ότι ..δεν αντέχουμε άλλο, δεν αντέχουμε άλλο!».

Σε ερώτηση του δημοσιογράφου για τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις απάντησε ότι, «Ο ελληνικός λαός θα στείλει ένα μήνυμα απαιτώντας από την Αριστερά -με πρωτοπόρο τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α-ΕΚΜ που θα είναι και η πολιτική δύναμη της επόμενης ημέρας- να καταστεί η εναλλακτική κυβερνητική πρόταση

.....................................................

Εξήντα οκτώ χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την ηρωική θυσία των 200 πατριωτών στην Καισαριανή μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα των ναζί.

Οι «200», πρώην κρατούμενοι-εξόριστοι επί δικτατορίας Μεταξά στην Ακροναυπλία, την Ανάφη, τον Αϊ-Στράτη κ.ά., εκτελέστηκαν ως αντίποινα για το θάνατο ενός Γερμανού στρατηγού και τριών συνοδών του αξιωματικών στους Μολάους της Λακωνίας, στις 27 Απριλίου του 1944.

Δέκα φορτηγά χρειάστηκαν για να μεταφέρουν τους «200» από το Χαϊδάρι, όπου κρατούνταν, στην Καισαριανή. Και ο δρόμος γέμισε σημειώματα, στη μάνα, στον πατέρα, στα αδέλφια, στους αγαπημένους, στους συναγωνιστές, παρακαταθήκη για αυτούς που

έμεναν πίσω να συνεχίσουν την πάλη για την ελευθερία.

«Καλύτερα να πεθάνει κανείς στον αγώνα για τη λευτεριά παρά να ζει σκλάβος» έγραψε στην πορεία του προς το θάνατο ο Νίκος Μαριακάκης, γεωπόνος από τα Χανιά. Αξέχαστο το «όχι» του Ναπολέοντα Σουκατζίδη στην προσφορά των ναζί να του χαρίσουν τη ζωή, επειδή γνώριζε πέντε γλώσσες και τους ήταν χρήσιμος ως διερμηνέας. Είπε ότι θα δεχόταν να ζήσει μόνο εάν δεν πήγαινε άλλος στο εκτελεστικό απόσπασμα στη θέση του.

Ανά είκοσι άτομα γινόταν οι εκτελέσεις και όσοι έζησαν από κοντά εκείνες τις στιγμές θυμούνται ότι το χώμα δεν προλάβαινε να ρουφήξει το αίμα. Πλήθος κόσμου έτρεξε να δει εάν βρισκόταν κάποιος δικός τους στα φορτηγά που επέστρεφαν γεμάτα πτώματα. Την ημέρα εκείνη γράφτηκε μία από τις πλέον αιματοβαμμένες σελίδες της αντίστασης κατά του κατακτητή στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.