-- -" Προκειμένου να λειτουργήσει ο ΣΥΡΙΖΑ ως φορέας ηγεμονίας των δικών μας αντιλήψεων, πρακτικών, αρχών και αξιών ζωής, θα πρέπει να παραμείνει σε επαφή με την κυβέρνηση αλλά αυτόνομος από το κράτος, ώστε να μπορεί να επιτελεί να ελέγχει, να διορθώνει και να υποδεικνύει. " -
-- * Εμείς εμπεδώνουμε καθημερινά την αξιοκρατία, τις ίσες ευκαιρίες και το κράτος δικαίου για όλους τους Έλληνες πολίτες, ανεξάρτητα από τις πολιτικές και θρησκευτικές πεποιθήσεις τους και τον τρόπο ζωής τους. * -


Δευτέρα 23 Απριλίου 2012

Ο Τσοχατζόπουλος δεν ήρθε από το πουθενά

 
 
 
Παικος Β.
Ημερομηνία δημοσίευσης: 22/04/2012
Ίλιγγο προκαλούν οι διαδρομές του μαύρου χρήματος, όπως περιγράφονται στο κατηγορητήριο των δικαστικών αρχών κατά του Άκη Τσοχατζόπουλου. Άναυδος ο πολίτης παρακολουθεί όσα αποκαλύπτονται καθημερινά. Ολ' αυτά που οδήγησαν στην προφυλάκιση του πρώην υπουργού και των συμμετόχων συγγενών και φίλων. Καθώς αδυνατεί να αντιληφθεί την πολυπλοκότητα του κυκλώματος και του πλάνου της διαφθοράς. Κι από την άλλη δυσκολεύεται να συλλάβει τα μεγέθη. Προπάντων τα απίστευτα χρηματικά ποσά που διακινούνταν πίσω από την πλάτη του και, φυσικά, προς ζημίαν του. Κι όλ' αυτά λίγο πριν προσέλθει στην κάλπη που θ' αποφασίσει για το μέλλον του...
Πάνε χρόνια τώρα που οι πάντες ήξεραν ή υποψιάζονταν πως «δεν είναι καθαρός ο Άκης». Παρ' όλ' αυτά ελάχιστοι μπορούσαν να συλλάβουν την έκταση και το βάθος της συγκεκριμένης δυσώδους περίπτωσης διαφθοράς. Δεν δικαιούνται ωστόσο οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας, δεν δικαιούται προπάντων το ΠΑΣΟΚ, να παριστάνουν τους έκπληκτους. Δεν δικαιούνται, πολύ περισσότερο, να επιχειρούν να δείξουν πως δεν τους αφορά το ζήτημα. Θα περίμενες πρώτα-πρώτα από το πολιτικό σύστημα να εμφανίζεται συντετριμμένο από το γεγονός ότι δεν κατόρθωσε, για την περίπτωση του Άκη Τσοχατζόπουλου όπως και για τόσες άλλες συναφείς περιπτώσεις, να αυτοκαθαρθεί. Θα περίμενες να επιχειρήσει να δώσει πειστικές εξηγήσεις, γιατί κατέληξαν σε φιάσκο οι δεκάδες εξεταστικές και προανακριτικές επιτροπές. Και να κάνει την αυτοκριτική του γι' αυτό. Κι ύστερα θα περίμενες να δείξει (τουλάχιστον) πως ψάχνει στοιχειωδώς να βρει ποιες είναι εκείνες οι δομές, οι μηχανισμοί, οι λογικές και οι πρακτικές διαχείρισης της εξουσίας που επέτρεψαν την εμφάνιση τέτοιων απεχθών φαινομένων. Δεν βαριέστε, τίποτα απ' όλ' αυτά. Τα κόμματα που διαχειρίστηκαν την εξουσία όλ' αυτά τα χρόνια συνεχίζουν ακάθεκτα και ανεπηρέαστα και εντελώς «ακομπλεξάριστα» την προεκλογική τους καμπάνια, λες και δεν συμβαίνει τίποτα. Λες και δεν τους αφορά ο Τσοχατζόπουλος, τα σπίτια του, οι υπεράκτιές του, τα δισεκατομμύριά του. Συνεχίζουν, απαιτώντας από τον λαό ο ένας την αυτοδυναμία του κι ο άλλος την πρωτιά του...


Η ώρα της «καθαρτήριας ψήφου»

Δεν έχει ασφαλώς προσωπικό χαρακτήρα το ζήτημα Τσοχατζόπουλου. Πρόκειται αναμφισβήτητα για πολιτικό θέμα ευρύτερης πολιτικής αναφοράς. Πρώτα-πρώτα επειδή ο πρώην υπουργός υπήρξε προσωπικότητα σχεδόν εμβληματική της μεταπολίτευσης. Με όλα του τα αξιώματα και τις ιδιότητες, τις διεκδικήσεις, τις «σχολές σκέψης», τους οπαδούς, τις διασυνδέσεις, τις επιρροές. Αλλά και, κυρίως, επειδή στην περίπτωσή του μπορεί κανείς να «αναγνωρίσει» και τόσες άλλες ανάλογες (ανεξαρτήτως βάθους και βάρους) καταστάσεις. Τον Τσουκάτο και τον Μαντέλη, κι ακόμη τους Βατοπεδινούς, τους εμπνευστές των δομημένων ομολόγων, τους «κουμπάρους», τους δωρολήπτες (κόμματα και φυσικά πρόσωπα) της Siemens, τους «νόμιμους και ηθικούς», τους πάντες. Τη συνολική συμπτωματολογία της παθογένειας του μεταπολιτευτικού πολιτικού βίου. Όπως αυτή εκφράστηκε και εκδηλώθηκε διά της μονοκομματικής, της «αυτοδύναμης» και για τούτο ανεξέλεγκτης άσκησης της εξουσίας. Ήταν, μ' άλλα λόγια, η ίδια η αντίληψη πολιτικής λειτουργίας που οδήγησε στον δεδομένο τρόπο άσκησης και νομής της εξουσίας. Που με τη σειρά του καθόρισε της προσωπικές διαδρομές των στελεχών αναλόγως, αν θέλετε, των αντιστάσεων που το καθένα απ' αυτά διέθετε. Φαινόμενο που, για να λέμε τα πράγματα με τ' όνομά τους, παροξύνθηκε μετά το 1981. Με ευθύνη βαρύτατη του ίδιου του Ανδρέα Παπανδρέου...
Το δράμα του Άκη Τσοχατζόπουλου στοιχειώνει την προεκλογική περίοδο που διανύει σήμερα η χώρα. Και καθορίζει εν πολλοίς το κλίμα της. Μ' αυτή την έννοια θα μπορούσε, υπό προϋποθέσεις, να λειτουργήσει ευεργετικά. Αν, κατ' αρχάς, τα κόμματα του παραδοσιακού δικομματισμού, τα κόμματα-δράστες των φαινομένων της διαφθοράς, της διαπλοκής, της φαυλότητας, προχωρούσαν σε ειλικρινή αυτοκριτική, αν με κάποιον τρόπο έπειθαν πως μπορεί να ξημερώσει για κείνα μια άλλη εποχή. Κάτι που, για την ώρα, δεν είναι ορατό, κάθε άλλο. Αν στη συνέχεια το πολιτικό σύστημα της χώρας στο σύνολό του, εισήγαγε στον προγραμματικό του λόγο προτάσεις σχετικές με τις δικλίδες ασφαλείας, εκείνες που θα εγγυώνται την αποφυγή επανεμφάνισης παρόμοιων φαινομένων. Και αν, προπάντων, ο πολίτης στις εκλογές της 6ης Μαΐου επέλεγε «καθαρτήρια ψήφο». Με την απόρριψη και την καταδίκη των κομμάτων που εισήγαγαν τις αντιλήψεις και εγκατέστησαν τους μηχανισμούς της διαφθοράς στον δημόσιο βίο της χώρας. Και βέβαια με την υπόδειξη- διά της κάλπης- λύσεων που θα εξασφάλιζαν, τουλάχιστον, τον έλεγχο της εξουσίας και των λειτουργών της...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...