ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ - * Τι αποκόμισα από το συνέδριο του Αλεξ/πόλεως Άνθιμου

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 

ΤΟΥ - Δ.Λ.ΒΑΣΑΛΑΚΗ  Μέλος Τ.Ο ΣΥΡΙΖΑ ΝΑΞΟΥ 
 Συνέδριο με θέμα την σχέση της Εκκλησίας και της Αριστεράς πραγματοποίησε η Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης.

 Στόχος του συνεδρίου η διερεύνηση των σχέσεων  δύο παράλληλων και ιδιαίτερης δυναμικής χώρων  που όμως συναντώνται στη θεμελιώδη αρχή «της αγάπης προς τον άνθρωπο».

Δυστυχώς το συνέδριο ,οι εργασίες οι τοποθετήσεις τα συμπεράσματα , έτυχαν της ελάχιστης δημοσιότητας από την πλειονότητα των Μέσων Ενημέρωσης αν και ήταν η πρώτη φορά που ετίθετο προς διερεύνηση ένα τόσο ενδιαφέρον σοβαρό αλλά και επίκαιρο θέμα.

Από όλο το συνέδριο «έτυχε» μεγάλης δημοσιότητας ΜΟΝΟ η πρόταση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ κ.Κουράκη για την μισθοδοσία των κληρικών από την Εκκλησία με την υποστήριξη  του κρατικού μηχανισμού για την είσπραξη της συνδρομής όσων το επιθυμούσαν. Πρακτική που εφαρμόζεται στην Γαλλία και την Ιταλία.

Δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε τους προφανείς λόγους που η κυβέρνηση επέλεξε , πέντε μέρες  μετά το συνέδριο (!!!!!!!!!) να αναγάγει την δήλωση αυτή σε πρώτο θέμα.

Το βασικό σημείο είναι να «πείσουμε» τον κόσμο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να βάλει φόρους , να καταργήσει τους μισθούς των κληρικών, να καταργήσει το προσωπικό απόρρητο να, να ,να ,να μόνο ότι θα  καταργήσει και την Εκκλησία δεν ισχυρίστηκαν.

Φυσικά σε αυτό το γαϊτανάκι αισχρής προπαγάνδας και παραπληροφόρησης βρήκαν συμμάχους  όλα τα μεγάλα  «έγκυρα» Μέσα Επικοινωνίας  (τηλεόραση, ραδιόφωνο, εφημερίδες)  αλλά δυστυχώς και σε αρκετά μικρά επαρχιακά που αναμάσησαν αυτές τις χυδαιότητες.

Η ίδια η Εκκλησιά δεν έδειξε να ενοχλείται  από τις προτάσεις κατά την διάρκεια του συνεδρίου αλλά ούτε και μετά , με μόνη εξαίρεση τον Θεσσαλονίκης Ανθιμο, γνωστό για τις  «δημοκρατικές» απόψεις  του .

Ο χωρισμός Κράτους Εκκλησίας με όρους και συνθήκες κοινά αποδεκτές και προς όφελος και των ΔΥΟ είναι αναγκαίο στοιχείο εκσυγχρονισμού αν φυσικά θέλουμε να ανήκουμε στην Ευρώπη

και να μην συγκαταλεγόμαστε στα θεοκρατικά κράτη της Ανατολής .

Ο αναχρονιστικός σφικτός εναγκαλισμός   Εκκλησίας και Κράτους είναι εις βάρος και των ΔΥΟ . Η «Δεξιά του Κυρίου» του αλήστου μνήμης μακαριστού Χριστόδουλου μπορεί να ωφέλησε προεκλογικά την Νέα Δημοκρατία αλλά αμφιβάλλω πολύ ότι ήταν προς όφελος  της  Εκκλησίας .

Ρόλος της Εκκλησίας δεν είναι να καθορίζει τα εκπαιδευτικά προγράμματα ,  τις ταυτότητες ….. και τόσα άλλα θέματα ούτε φυσικά να παίρνει θέση υπέρ η κατά πολιτικών κομμάτων. Ο Καλαβρύτων και Αιγιαλείας τι προσφέρει στην Εκκλησία με την σύμπλευσή του με την Χρυσή Αυγή και τον εκθειασμό του Ντερτιλή* «ως άλλον Κολοκοτρώνη» ; 

Πόσο μάλλον όταν η Δεξιά έχει σαν ΥΠΕΡΤΑΤΗ αξία το ΧΡΗΜΑ και όχι τον ΑΝΘΡΩΠΟ Γιαυτό «σώζει την Ελλάδα» (τράπεζες ,μεγαλοοφειλέτες, μεγαλοεργολάβους , φοροφυγάδες, δανειστές ………. ) αλλά ΟΧΙ  τους ΕΛΛΗΝΕΣ

(500.000 οικογένειες χωρίς ούτε ΕΝΑ εργαζόμενο . 60% ανεργία στους νέους  . Συντάξεις και μισθοί πείνας …………. )

Δ.Λ.ΒΑΣΑΛΑΚΗΣ

Μέλος Τ.Ο ΣΥΡΙΖΑ ΝΑΞΟΥ

 *  « Το μεσημέρι της 18 Νοέμβρη 1973 , ο ταγματάρχης Ντερτιλής βρίσκεται με το υπηρεσιακό τζιπ έξω από την κατεστραμμένη πύλη του Πολυτεχνείου . Απέναντι , Πατησίων και Στουρνάρα , οι αστυφύλακες χτυπούν ένα νεαρό , που προς στιγμήν τους ξεφεύγει . Ο Ντερτιλής βγάζει από το μπουφάν του το περίστροφο και πυροβολεί . Ο νεαρός έπεσε σαν κοτόπουλο .Μετά τον φόνο ο Ντερτιλής σαν να μην συνέβαινε τίποτα μπήκε στο τζιπ και χτυπώντας με στην πλάτη μου είπε

- Με παραδέχεσαι ρε .Σαράντα πέντε χρονών άνθρωπος και με την μία στο κεφάλι»

Κατάθεση του οδηγού του Ντερτιλή

Ο δολοφονημένος νεαρός ήταν ο 21 ετών Αντώνης Αγριτέλης . 
                                                           ΛΑΟΣ ΧΩΡΙΣ ΜΝΗΜΗ , ΛΑΟΣ ΧΩΡΙΣ ΜΕΛΛΟΝ

(*) Τι αποκόμισα από το συνέδριο "εκκλησία και αριστερά" / του Αλεξανδρουπόλεως 'Ανθιμου

Κάποιος σοφός είπε «αν κλείσεις την πόρτα σου σε κάθε πλάνη, στο τέλος θα μείνει απ' έξω και η αλήθεια». Πράγματι, ήταν ένα δύσκολο συνέδριο, ήταν ένα μετέωρο βήμα. Γνωρίζαμε από πριν ότι η εκκλησία δεν είχε να ωφεληθεί τίποτε. Η αριστερά θα έφτιαχνε το προφίλ της. Κάποιοι μας είπαν «θα ρίξετε νερό στον μύλο τους». Σεβαστός αδελφός, δημόσια, συλλυπήθηκε! Όμως η ακαδημαϊκή θεολογική κοινότητα του ΑΠΘ και ο πρόεδρος του τμήματος

θεολογίας καθηγητής Σταμούλης αποτελούσαν εγγύηση σοβαρότητος του εγχειρήματος.

 Και το συνέδριο άρχισε: το αρχικό μούδιασμα έδωσε τη θέση του σε ειλικρινείς διαλόγους, επιτηδευμένους στην αίθουσα, πιο χαλαρούς στα διαλείμματα και «εξομολογητικούς» στα κοινά γεύματα.

 Οι εκπρόσωποι των δύο αριστερών κομμάτων μάλλον δεν περίμεναν αυτή την αμεσότητα και την άνετη παραδοχή των δεδομένων. Ένας ηλικιωμένος ακροατής απηύθυνε τη σκληρότερη ερώτηση: «ποια είναι τα παράπονα της αριστεράς από την εκκλησία;». Κι ο διάλογος άνοιξε.

 Ποιες ήταν διαχρονικά οι σχέσεις των δύο χώρων; Τι σημαίνει δημόσιος χώρος και πώς πρέπει να γίνεται η διαχείριση των συμβόλων; Ποια είναι η αλήθεια για την εκκλησιαστική περιουσία;

 Ειπώθηκαν πολλά για την εκκλησία, που η αριστερά φάνηκε ότι κακώς τα αγνοούσε. Ειπώθηκαν πολλά για την αριστερά, που η εκκλησία μάλλον είχε δαιμονοποιήσει. Ειδικότερα οι σύνεδροι ιεράρχες εμφανιστήκαμε όχι σαν μια συμπαγής αδιαπραγμάτευτη ομάδα, αλλά ως ένας δημοκρατικός χώρος όπου επιτρέπονται οι διαφωνίες, συμπληρώνονται οι απόψεις και περιχωρούνται οι αντιθέσεις. Τους ξαφνιάσαμε! Είχαμε συγκροτημένο λόγο, τεκμηριωμένο, ευέλικτο, αυτοκριτικό, ελεύθερο και συγκαταβατικά. Δεν επιτρέψαμε λαϊκισμούς, δεν χαριστήκαμε στη φιλοφρόνηση, δεν υποστείλαμε την αλήθεια μας.

 Όμως ανοίξαμε έναν δρόμο. Όχι για να περπατήσει η αριστερά, τάχα ανεβαίνοντας στην εξουσία, αλλά για να επανέλθουν τα πράγματα στη σωστή τους βάση. Τίποτε δεν θέλουμε να ξεχάσουμε, αλλά και καμιά από τις θύμησες δεν αφήνουμε να στοιχειώσει.

Υπήρξαν αριστεροί στην αίθουσα που εξέφρασαν με παρρησία την πίστη τους στον Χριστό και την αγάπη τους στην εκκλησία. Υπήρξαν δεσμεύσεις επίσημες. Υπήρξαν θεωρητικές κομματικές «γραμμές» που ανέτρεπαν όσα μέχρι τώρα γνωρίζαμε. Μια καθηγήτρια ρώτησε: «αυτά που μόλις είπατε είναι άποψη του κόμματός σας ή τα λέτε "ανώδυνα" εδώ μέσα, στο πλαίσιο ενός ακαδημαϊκού συνεδρίου;» Χρειάζεται να μάθουμε να συζητούμε στην πατρίδα μας Φτάνουν οι παράλληλοι μονόλογοι Φτάνουν οι αυθαίρετες ερμηνείες και οι εξυπηρετούσες μεμονωμένες ατάκες.

Όντως ο κ Κουράκης εξέφρασε την αβασάνιστη άποψη για τη μέσω φορολογίας μισθοδοσία του κλήρου. Αλλά όταν επισημάνθηκε ότι η πρόθεσή του αυτή έρχεται σε αντίθεση με τα λεγόμενα «προσωπικά δεδομένα», τότε πολύ ειλικρινά το παραδέχτηκε και το ανέπεμψε σε κοινή συζήτηση. Αυτή είναι η δυναμική και η αλήθεια του διαλόγου, που για εμάς τουλάχιστον είναι και πρέπει να παραμείνει ιερή τακτική.

Όταν ο πατριάρχης Αθηναγόρας έφτασε στο Τελ Αβίβ για να συναντηθεί το 1962 με τον πάπα Παύλο ΣΤ', οι δημοσιογράφοι τον ρώτησαν: «τι περιμένετε από αυτήν τη συνάντηση;» Κι εκείνος απάντησε: «ήρθα απλώς να πω μια καλημέρα στον αδελφό μου τον πάπα». Όταν εκείνοι επέμειναν, «τι λένε οι θεολόγοι γι' αυτό;», τότε ο μεγάλος Αθηναγόρας είπε «δεν ξέρω τι λένε αυτοί που είναι τόσο πολλοί, ξέρω τι λέει ο Χριστός, που είναι ο Ένας».

---

Ο Αλεξανδρουπόλεως 'Ανθιμος (Χρήστος Κουκουρίδης) έχει σπουδάσει παιδαγωγική και θεολογία. Χειροτονήθηκε πρεσβύτερος της ορθόδοξης χριστιανικής εκκλησίας το 1987 και επίσκοπος Αλεξανδρουπόλεως το 2004

'Αλλα άρθρα του Αλεξανδρουπόλεως 'Ανθιμου: