Του Γιάννη Τόλιου*
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΑΠΟΨΗ» 28/4/2012.
Ερ.: Το Μνημόνιο και οι δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η χώρα «δένουν» τα χέρια της επόμενης κυβέρνησης ή υπάρχει εναλλακτική λύση;
Γ. Τ.: Πάντα υπάρχει εναλλακτική λύση, πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για τη σωτηρία ενός λαού. Η ιστορική εμπειρία όλων των χωρών και της Ελλάδας δείχνει ότι συμφωνίες που καταδυναστεύουν λαούς, αργά ή γρήγορα ανατρέπονται μέσα από αγώνες αξιοποιώντας και τις δυνατότητες που προσφέρει το διεθνές δίκαιο. Είναι τεράστιες οι ευθύνες της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και όλων των αστικών δυνάμεων που στηρίζουν νέο «Μνημόνιο» και νέα δανειακή σύμβαση. Ειδικότερα αντί να επικαλεστούν την «κατάσταση ανάγκης» του διεθνούς δικαίου και να προχωρήσουν σε «αθέτηση πληρωμών» με διαγραφή μεγαλύτερου μέρους του χρέους (πάνω από 80%), έπραξαν
εντελώς αντίθετα. Δέχτηκαν το αγγλικό δίκαιο στα νέα ομόλογα (PSI) σε όφελος των τραπεζιτών-τοκογλύφων. Πρόκειται για συνειδητή επιλογή με προφανή στόχο τη λεηλασία του λαϊκού εισοδήματος και δημόσιας περιουσίας, υπέρ των πιστωτών. Γι' αυτό στις επικείμενες εκλογές πρέπει να αποδοκιμαστούν με ήττα και συντριβή!
Ερ.: Μια «αθέτηση πληρωμών» όπως περιγράφεται σε πρόσφατο βιβλίο σας δεν οδηγεί σε έξοδο από την Ευρώπη και το ευρώ;
Γ. Τ.: Η αθέτηση πληρωμών αποτελεί μόνη εναλλακτική λύση στην «πολιτική δήμευσης» του ελληνικού λαού και αναγκαία προϋπόθεση αναζωογόνησης της οικονομίας, αύξηση απασχόλησης και παραγωγικής ανασυγκρότησης. Φυσικά απαιτεί μια κυβέρνηση που θα εξυπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα. Ασφαλώς οι τραπεζίτες και οι κυρίαρχες ελίτ της Ευρωζώνης,
θα αντιδράσουν, θα πιέσουν, θα απειλήσουν, κλπ. Ωστόσο με βάση τα
λεγόμενα τους η πιθανή αποδέσμευση της Ελλάδας θα τους κοστίσει πάνω από
1 τρισεκατομμύριο ευρώ και ίσως γίνει αφετηρία κατάρρευσης της. Δυστυχώς αποδείχτηκε ότι η ένταξη της Ελλάδας στην ευρωζώνη ήταν τραγικό λάθος. Επίσης αποδείχτηκε ότι το οικοδόμημα της Οικονομικής Νομισματικής Ενοποίησης ήταν σαθρό και λειτουργεί ως ενδογενής παράγοντας της κρίσης.
Αυτό δεν μειώνει τις ευθύνες του δικομματισμού και της οικονομικής ελίτ
που έφεραν τη χώρα σε αυτό το χάλι. Από την άλλη τα αδιέξοδα της
ευρωζώνης, περά από Ελλάδα, Ιρλανδία και Πορτογαλία, αγγίζουν Ιταλία και Ισπανία και πλησιάζουν το σκληρό πυρήνα (Ολλανδία, Βέλγιο, Γαλλία). Κατά συνέπεια το ζητούμενο είναι πως θα απεγκλωβιστούμε με τις μικρότερες δυνατές συνέπειες. Μια λύση θα ήταν η «συντεταγμένη» επιστροφή όλων στα «σπίτια» τους (στα νομίσματα τους).
Το ζήτημα παραμένει ανοικτό και δεν είναι χώρος για εκτεταμένες
αναλύσεις. Από την πλευρά του ο ΣΥΡΙΖΑ θέτοντας ως προτεραιότητα την
ανατροπή του «Μνημονίου», διαγραφή μεγαλύτερου μέρους του χρέους,
εθνικοποίηση-κοινωνικοποίηση τραπεζών κ.α., έχει θέσει τις «κόκκινες γραμμές» και δεν είναι διατεθειμένος να δεχθεί θυσίες «χάριν του ευρώ» και των καπιταλιστικών κερδών.
Ερ.: Γιατί εκτιμάτε ότι τα υπόλοιπα κόμματα της Αριστεράς αρνούνται τη μετεκλογική συνεργασία που μετ’ επιτάσεως προτείνει ο Αλέξης Τσίπρας;
Γ. Τ.: Μεταξύ των κομμάτων της ευρύτερης Αριστεράς υπάρχουν πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές. Υπάρχουν όμως και πολλά κοινά σημεία. Στη βάση αυτή θεωρούμε ρεαλιστική και «ιστορικά αναγκαία» την προώθηση κατ’ αρχήν της κοινής δράσης και παραπέρα την επεξεργασία κοινού προγράμματος διακυβέρνησης της χώρας. Δυστυχώς σε επίπεδο ηγεσιών (ΚΚΕ, ΔΗΜΑΡ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ κ.α.) κυριαρχούν ακόμα απολυτότητες. Ωστόσο οι εξελίξεις θα επωάσουν αναστοχασμούς και διεργασίες. «Ανάγκα και θεοί πείθονται»! Γι' αυτό όσο πιο ισχυρός αναδειχτεί ο ΣΥΡΙΖΑ και ευρύτερα η Αριστερά στις εκλογές, τόσο και πιο επιτακτικά θα τεθεί το ζήτημα της «συμπαράταξης», ώστε να ανοίξει ο δρόμος για μια ελπιδοφόρα πορεία της ελληνικής κοινωνίας στο μέλλον. Κατά συνέπεια η 6η Μαΐου είναι ένας σταθμός όχι το τέρμα του δρόμου!!!
* Ο Γιάννης Τόλιος είναι διδάκτωρ οικονομικών επιστημών και υποψήφιος με τον ΣΥΡΙΖΑ στη Β’ Αθήνας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου