Κριτική των οικονομικών προτάσεων της ΝΔ (Μέρος Β)

Κριτική των οικονομικών προτάσεων της ΝΔ

Όπως τις παρουσίασε ο κ. Σαμαράς υπό μορφή 18 μέτρων στο ΕΒΕΑ

(Μέρος Β)

5. Προεκλογική εξαπάτηση Νο3 --- Μείωση της φορολογίας για όλους

[που στην πραγματικότητα σημαίνει ότι ο μεγάλος πλούτος, τα επιχειρηματικά υπερκέρδη και τα υψηλά εισοδήματα εξακολουθούν σε φορολογική ασυλία, σε βάρος μισθωτών και συνταξιούχων που συνεχίζουν να σηκώνουν κυρίως το φορολογικό βάρος, ίσως και μεγαλύτερο --- αυτή, άλλωστε, είναι η πάγια φορολογική πολιτική της ΝΔ]  

Ο κ. Σαμαράς υπόσχεται προεκλογικά ότι θα θέσει ως αντικείμενο αναδιαπραγμάτευσης με την τρόικα τη μείωση της φορολογίας για όλους. Συγκεκριμένα, ο ίδιος αναφέρει τα εξής: «Mόλις σταθεροποιηθεί η κατάσταση των εσόδων, σταδιακή άνοδος του αφορολόγητου ορίου από τις 5.000 σήμερα στις 8.000 για την επόμενη χρονιά και στις 10.000 χιλιάδες για τη μεθεπόμενη. Σταδιακή μείωση των φορολογικών συντελεστών: -- Με πρώτο βήμα, τη μείωση του Φόρου για Νομικά πρόσωπα – εταιρίες και επιχειρήσεις – στο 15% για την επόμενη χρονιά. -- Με επόμενα βήματα (για τις επόμενες τρείς χρονιές), τη σταδιακή

μείωση του υψηλού συντελεστή ΦΠΑ από το 23% στο 19%, του μεσαίου από 19% στο 9% και του χαμηλού από το 6,5% στο 5% (για το συνολικό τουριστικό πακέτο)-- Τέλος, με τη σταδιακή μείωση του ανώτατου συντελεστή για τα Φυσικά πρόσωπα στο 32% (από 45% που φτάνει σήμερα). Μη ξεχνάμε ότι η αύξηση των φορολογικών συντελεστών από το 2010 μέχρι σήμερα, προκάλεσε μείωση των φορολογικών εσόδων κατά 9%! Αυτή την τάση πρέπει να αντιστρέψουμε…

Εδώ υπάρχουν και κάποιες αλήθειες: Ο κ. Σαμαράς θέλει να μειώσει κι άλλο τη φορολογία για τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων και τη φορολογία για τα υψηλά εισοδήματα, πάνω από 100.000 ευρώ ετησίως, που σήμερα (όταν δεν φορολογούνται αυτοτελώς) φορολογούνται με 45%. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο συντελεστής αυτός δεν είναι από τους υψηλότερους στην ευρωζώνη . Η μείωση της φορολογίας των κερδών των επιχειρήσεων αφορά κατ’ ουσία τις μεγάλες επιχειρήσεις, ιδιαίτερα τους πολυεθνικούς ομίλους, αφού αυτοί κυρίως είναι που καταφέρνουν σήμερα να έχουν κέρδη παρά την βαθειά και παρατεταμένη ύφεση, ενώ οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις όχι μόνο κέρδη δεν καταγράφουν αλλά εξαιτίας της ύφεσης αυτής αντιμετωπίζουν μαζικά και άμεσα την προοπτική του λουκέτου (δεκάδες χιλιάδες το έχουν ήδη βάλει). Υπενθυμίζουμε ότι ο φορολογικός συντελεστής για τα κέρδη των ανωνύμων εταιρειών μειώθηκε πρόσφατα, εν μέσω μνημονίου, από το 24% στο 20%. Επισημαίνουμε επίσης ότι οι φόροι των Νομικών Προσώπων το 2012 προϋπολογίζονται στα 2,1 δις ευρώ ή μόλις το 1% του ΑΕΠ, όταν στην ευρωζώνη ο μέσος όρος είναι 2,8% του ΑΕΠ. Πόσο ακόμα πρέπει να μειωθεί ο πραγματικός φόρος για τα κέρδη των επιχειρήσεων; Υπενθυμίζουμε επίσης ότι ο πραγματικός φορολογικός συντελεστής επί των εισοδημάτων από κεφάλαιο στην Ελλάδα είναι από τους χαμηλότερους στην Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση.   

Ωστόσο, οι προτάσεις του κ. Σαμαρά για τη φορολογία, αν τις θεωρήσει κανείς στο σύνολό τους, συνιστούν προεκλογική εξαπάτηση διότι αν μειωθεί κι άλλο ο φόρος στα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων και αν μειωθεί ο φόρος στον μεγάλο πλούτο και τα υψηλά εισοδήματα, όπως ο ίδιος προτείνει, και αν δεν αντιμετωπιστεί η φοροδιαφυγή για την οποία ο κ. Σαμαράς τηρεί σιγή ιχθύος, τότε όχι μόνο δεν θα «σταθεροποιηθούν τα έσοδα» ώστε να αυξηθεί το αφορολόγητο και να μειωθεί η έμμεση φορολογία που υπόσχεται, αλλά ακριβώς το αντίθετο θα συμβεί: τα δημόσια έσοδα θα μειωθούν περαιτέρω, πράγμα που σημαίνει παραπέρα επιβάρυνση όσων σηκώνουν μέχρι σήμερα τα φορολογικά βάρη (κυρίως μισθωτοί και συνταξιούχοι). Αν συμβεί κάτι τέτοιο δεν αποκλείεται επίσης να χρειαστεί επιπρόσθετη μείωση των δημοσίων δαπανών.

Υπενθυμίζουμε ότι ο κ. Αλογοσκούφης ξεκίνησε την μείωση των φορολογικών συντελεστών για τα κέρδη των επιχειρήσεων το 2002 με τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα που χρησιμοποιεί σήμερα ο κ. Σαμαράς, δηλαδή, αύξηση απασχόλησης, μείωση φοροδιαφυγής και μετέπειτα αύξηση φορολογικών εσόδων. Ο συντελεστής μειώθηκε έκτοτε από το 40% στο 20%. Πρώτο ερώτημα: συνέβησαν αυτά που έλεγε ο κ. Αλογοσκούφης ότι θα συμβούν; Όχι, τελικά συνέβησαν ακριβώς τα αντίθετα. Ακόμα και πριν την κρίση (με στοιχεία του 2008 δηλαδή). Δεύτερο ερώτημα: τι συνέβη τελικά; Πλήρης δημοσιονομική κατάρρευση. Επομένως, αμετανόητα επικίνδυνοι ο κ. Σαμαράς και το κόμμα του όχι μόνο δεν έβγαλαν κανένα απολύτως μάθημα από την οδυνηρή κατάληξη που είχε εντέλει η φορολογική και γενικότερη πολιτική Αλογοσκούφη (της κυβέρνησης Καραμανλή) αλλά σήμερα ως τρόπο διεξόδου από την κρίση, προτείνουν εκείνη την ίδια ακριβώς πολιτική. ΕΛΕΟΣ!!!

6. Προεκλογική εξαπάτηση Νο4 --- Συνέχιση της υφεσιακής πολιτικής λιτότητας και υπόσχεση για εκατοντάδες χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας. 

Από την παρουσίαση των 18 σημείων προκύπτει ότι ο κ. Σαμαράς υποστηρίζει προς τον ελληνικό λαό ότι η ύφεση που προκάλεσε το μνημόνιο οφείλεται κατά βάση στην αύξηση της φορολογίας. Το ότι το υποστηρίζει αυτό προκύπτει από φράσεις όπως η εξής: μην ξεχνάμε ότι η αύξηση των φορολογικών συντελεστών από το 2010 μέχρι σήμερα, προκάλεσε μείωση των φορολογικών εσόδων κατά 9%! Αυτή την τάση πρέπει να αντιστρέψουμε…. Παρόλο που η μείωση των φορολογικών εσόδων δεν είναι όσο λέει ο κ. Σαμαράς ότι είναι, τα μειωμένα σε σχέση με τα προϋπολογιζόμενα φορολογικά έσοδα οφείλονται στη βαθειά ύφεση, την οποία, εμμέσως πλην σαφώς, ο κ. Σαμαράς αποδίδει στην αύξηση της φορολόγησης.

Εδώ ο κ. Σαμαράς παραπλανά την ελληνική κοινωνία ως προς τα πραγματικά αίτια της ύφεσης εντοπίζοντας τα κυρίως στην αύξηση των φόρων, παρόλο που δεν αυξήθηκαν όλοι οι φόροι παρά μόνο οι άδικοι έμμεσοι φόροι και οι φόροι στα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα. Οι φόροι στα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων μειώθηκαν και η φορολογική επιβάρυνση στα υψηλά εισοδήματα ήταν αναλογικά σχεδόν ανεπαίσθητη, ενώ η φοροδιαφυγή των μεγάλων επιχειρήσεων αλλά και εύπορων ελεύθερων επαγγελματιών όχι μόνο δεν αντιμετωπίστηκε αλλά αντιθέτως επιβραβεύθηκε με μέτρα όπως οι αλλεπάλληλες περαιώσεις (πάγια τακτική των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ). Επίσης, ο κ. Σαμαράς δεν αναγνωρίζει τις βαθύτατες υφεσιακές επιπτώσεις της δραστικής περικοπής των δημοσίων δαπανών (κυρίως σε μισθούς και συντάξεις, και στο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων) που έγινε τα δύο προηγούμενα χρόνια και γι’ αυτό δεν έχει πρόβλημα να συνεχιστεί η περικοπή αυτή κατά το ίδιο ακριβώς μέγεθος που προβλέπει το δεύτερο μνημόνιο αλλά σε τέσσερα αντί για δύο χρόνια.  Ωστόσο, η αλήθεια είναι ότι αν γίνουν οι περικοπές αυτές (έστω και με βραδύτερο ρυθμό), αν δεν ανατραπεί η μείωση μισθών στον ιδιωτικό τομέα, εάν συνεχιστεί η υπερφορολόγηση αυτών που δεν έχουν καθόλου ή που έχουν χαμηλά ή μεσαία εισοδήματα χάριν της φοροασυλίας των ιδιαίτερα εύπορων στρωμάτων τότε η ύφεση θα βαθύνει ακόμη περισσότερο, τα λουκέτα θα πολλαπλασιαστούν με γοργό ρυθμό, το ίδιο και οι άνεργοι/ες.

Αυτό εξηγεί επίσης το γιατί οι προεκλογικές υποσχέσεις του κ. Σαμαρά για εκατοντάδες χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας τα επόμενα δύο χρόνια αποτελεί χοντρή προεκλογική εξαπάτηση. Τι είπε ο κ. Σαμαράς κατά την παρουσίαση των 18 μέτρων στο ΕΒΕΑ;

Κεντρικός άξονας της Πολιτικής μας: Θέσεις εργασίας! Δουλειές… Κι αυτό είναι το κύριο μήνυμά μου προς τους νέους: Γνωρίζω πώς νιώθουν και τι περνάνε. Και συμπάσχω μαζί τους. Μπορούν να δημιουργηθούν εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας στα επόμενα τρία-τέσσερα χρόνια. Κι απ’ αυτές, το ένα τρίτο περίπου θα αφορούν νέους. Ως τα μέσα της επόμενης χρονιάς, ένα χρόνο από σήμερα, μπορούν να έχουν δημιουργηθεί τουλάχιστον 150 χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας! Και διπλάσιες στον επόμενο χρόνο.

Ο κ. Σαμαράς λοιπόν υπόσχεται προεκλογικά εκατοντάδες χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας παρόλο που (α) ο ίδιος ψήφισε πριν από 4 μήνες το δεύτερο μνημόνιο που διατηρεί την ύφεση επί 2 τουλάχιστον χρόνια ακόμα, ενώ αρνήθηκε να άρει τη δέσμευσή του στην τρόικα για την εφαρμογή του όπως του ζήτησε ο Τσίπρας κατά τις διερευνητικές εντολές ,  (β) ο ίδιος αποδέχεται την παραπέρα περικοπή των δημόσιων δαπανών κατά 11,7 δις ευρώ που προβλέπεται στο μνημόνιο και τη διατήρηση της υπερφορολόγησης των χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων τα οποία, αν δεν βαθύνουν, θα διατηρήσουν την ύφεση στο σημερινό επίπεδο (που σημειωτέον είναι υψηλότερο από τις προβλέψεις του μνημονίου), (γ) ο ίδιος υποστηρίζει ακόμη και σήμερα στην προεκλογική περίοδο  ότι οι προγραμματισμένες απολύσεις στον δημόσιο τομέα θα γίνουν (συγκεκριμένα είπε ότι το πλεονάζων προσωπικό θα βρει «δουλειά στον ιδιωτικό τομέα» που σημαίνει απόλυση από τον δημόσιο τομέα) και επίσης ο κ. Σαμαράς επιμένει στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, ιδιαίτερα δημόσιων επιχειρήσεων και οργανισμών όπως πχ ο ΟΣΕ, που πάντοτε και παντού στον κόσμο συνοδεύονται με απολύσεις. Αν αυτό δεν είναι προεκλογική εξαπάτηση τότε αναρωτιέται κανείς τι είναι;  

Επισημαίνουμε ότι είναι ο ίδιος ο κ. Σαμαράς που στα νούμερα για τις νέες θέσεις εργασίας που υπόσχεται προεκλογικά βάζει θαυμαστικό. Αυτό όμως που πρέπει να θαυμάσει κανείς είναι η υποκρισία και η κυνικότητα, γνωστή άλλωστε από αντίστοιχες «προτάσεις» του κ. Σαμαρά όπως εκείνες στο Ζάππειο 1 που θα εκμηδένιζαν το δημοσιονομικό έλλειμμα σε 1 με 1,5 χρόνο! Όπως επισημάνει ο Καλλωνιάτης σε άρθρο στην ΑΥΓΗ (Κυριακή 3 Ιουνίου), με βάση την εμπειρία της περιόδου 2000-8 όπου με μέσο ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης περίπου 4% του ΑΕΠ δημιουργούνταν ετησίως περίπου 60.000 νέες θέσεις εργασίας, η δημιουργία των 150.000 νέων θέσεων εργασίας σε ένα χρόνο που υπόσχεται ο κ. Σαμαράς προϋποθέτει για το έτος αυτό ρυθμό ανάπτυξης 10% του ΑΕΠ, ενώ η ύφεση κινείται στο 6,5% και ο ίδιος δεν αμφισβητεί τα υφεσιακά μέτρα του μνημονίου που αφορούν περικοπή δημόσιων δαπανών! Βέβαια θα μπορούσαν να δημιουργηθούν «θέσεις εργασίας» μέσω προγραμμάτων σαν κι αυτά που παλαιότερα η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ ετοιμαζόταν να αναθέσει σε φίλιες ΜΚΟ, αλλά τέτοιες «θέσεις εργασίας» είναι για ολίγους μήνες και με «μισθούς» χαρτζιλίκι.

7. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο κ. Σαμαράς επιχειρεί να εξαπατήσει τον ελληνικό λαό. Συνέβη επίσης όταν αποφάσισε να στηρίξει την κυβέρνηση του κ. Παπαδήμου για να υπογράψει και να εφαρμόσει την ίδια μνημονιακή πολιτική που ο ίδιος λίγο πριν χαρακτήριζε καταστροφική και «λάθος στο οποίο δεν πρόκειται να συναινέσει». Συνέβη όταν το «λάθος» του μνημονίου μετατράπηκε μέσα σε μια νύχτα σε «σωτηρία της Ελλάδας». Συνέβη όταν ενώ ο κ. Σαμαράς και η ΝΔ στήριζαν την κυβέρνηση Παπαδήμου προσπαθούσαν παράλληλα να πείσουν την ελληνική κοινωνία ότι αποτελούσαν ταυτόχρονα και αξιωματική αντιπολίτευση. Συνέβη όταν ο κ. Σαμαράς και τα στελέχη της ΝΔ θριαμβολογούσαν για την μη περικοπή του 13^ου και 14^ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα, την ίδια στιγμή που είχαν αποδεχτεί και κατόπιν ψήφισαν τη μείωση του κατώτατου μισθού και την ουσιαστική κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, με άμεση συνέπεια την περικοπή 3-5 μισθών. Συνέβη όταν ο κ. Σαμαράς δήλωνε ότι κατάφερε να μην περικοπούν παραπέρα οι συντάξεις τη στιγμή που είχε αποδεχθεί και κατόπιν ψήφισε την περικοπή τους (περίπου μισό δις ευρώ τον Φεβρουάριο) καθώς και τον προγραμματισμό για νέες περικοπές χάριν της δημοσιονομικής προσαρμογής ύψους πάνω από 11,5 δις ευρώ μαζί με την εξής δέσμευση του μνημονίου:  «δεδομένου του υψηλού μεριδίου συντάξεων στις δαπάνες της ελληνικής κυβέρνησης, η μεγάλη εναπομείνασα δημοσιονομική προσαρμογή θα πρέπει κατʼ ανάγκη να περιλαμβάνει περαιτέρω προσαρμογές των συντάξεων». Συνέβη όταν ο κ. Σαμαράς προεκλογικά υιοθετεί εκ νέου μια αντιμνημονιακή ρητορική και προτείνει σημεία επαναδιαπραγμάτευσης παρόλο που (α) ο ίδιος αρνήθηκε, θεωρώντας το αδιανόητο να σεβαστεί τη λαϊκή ετυμηγορία, να άρει τις επιστολές και τις δεσμεύσεις του προς την τρόικα για εφαρμογή του μνημονίου, όπως του ζήτησε ο Τσίπρας και (β) ο ίδιος και τα στελέχη του επαναλαμβάνουν προς τον ελληνικό λαό τα τρομοκρατικά και ανυπόστατα διλλήματα της τρόικας, επενδύοντας πολιτικά στον φόβο, ακόμη και με απαράδεκτα προεκλογικά σποτ με παιδάκια. Συνέβη όταν προεκλογικά ο κ. Σαμαράς δήλωνε ότι θα ξαναπάει σε εκλογές μέχρι να αποκτήσει η ΝΔ αυτοδυναμία και μετεκλογικά επικρίνει τον ΣΥΡΙΖΑ για την αταλάντευτη στάση του να μην προδώσει όσους/ες τον εμπιστεύτηκαν με την ψήφος τους.

Ιδού ένα κρίσιμο, ενόψει των εκλογών, ερώτημα: Θα επιτρέψουμε στον κ. Σαμαρά να συνεχίσει την εξαπάτηση του Ελληνικού λαού μαζί με την καταστροφική πολιτική του Μνημονίου;