Δευτέρα, 28 Μαΐου
Λένε μάλιστα ότι “ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ξεφύγει” και αναζητούν “τρωτά σημεία” του σήμερα και του παρελθόντος για να ανακόψουν το ρεύμα. Βέβαια, όταν αναγκάζονται να μιλήσουν επί της ουσίας πετάνε την μπάλα στην εξέδρα και αναφέρονται σε όλα εκτός από την ταμπακιέρα. Τσιμπολογούν σημεία του προγράμματος του 2009, βγάζουν από τη φαρέτρα τους ζητήματα, με τη φιλοδοξία να τρομάξουν τους “νοικοκυραίους”, επιχειρούν να αλλάξουν την ατζέντα, να ξεχαστεί το μνημόνιο... Μόνο που οι “νοικοκυραίοι” δεν τρομάζουν πια. Ή μάλλον έχουν τρομάξει τόσο πολύ από την πολιτική που ακολούθησαν το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία, που η τρομοκρατία δεν πιάνει. Άλλαξαν τα δεδομένα. Ο κόσμος, “δεν τσιμπάει” σε γνωστές συνταγές. Δεν θεωρεί ακρότητα τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ για την ακύρωση του μνημονίου, αλλά την επιμονή των δύο σε αυτό. Άλλωστε, τις ακρότητες τις αντιμετωπίζει ο κόσμος στην καθημερινότητά του^ την εκτίναξη της ανεργίας, τους μισθούς πείνας, τη διάλυση της δημόσιας υγείας, τις περικοπές στην παιδεία, την κοινωνική πολιτική. Ακραίο θεωρεί τον αριθμό των ανθρώπων που έδωσαν τέλος στη ζωή τους από απελπισία, την πείνα των παιδιών, το κύμα μετανάστευσης νέων ανθρώπων.
Και όσο χτυπούν τον ΣΥΡΙΖΑ, όσο είναι όλοι εναντίον ενός, τόσο ο κόσμος πεισμώνει. Αυτός ο κόσμος δεν έγινε ξαφνικά αριστερός, έγινε ξαφνικά φτωχός. Και βασική αιτία της ανόδου της αριστεράς, είναι ότι άνοιξε ένα παράθυρο στην ελπίδα, είπε ότι τίποτα δεν τελείωσε, ότι μπορούμε να γυρίσουμε σελίδα, ότι μπορούμε να φτιάξουμε όλοι μαζί, από την ίδια αφετηρία, μια εντελώς διαφορετική κοινωνία.
